სამი კვირისა და თბილი მიღების შემდეგ ელტონი დაბრუნდა ბრიტანეთში, მაგრამ მცირე ხნის განმავლობაში კვლავ ჩავიდა ამერიკაში.

1970 წელს ელტონმა და მისმა ბენდმა, რომელშიც შედიოდნენ ნაიჯელ ოლსონი (დასარტყამი ინსტრუმენტები) და დი მიურეი (ბას გიტარა) ჩაწერეს როგორც ელტონის მეორე სტუდიური ალბომი Elton John, ასევე მუსიკა ფილმისათვის მეგობრები. ამას მოჰყვა ელტონის კიდევ ერთი სტუდიური ალბომი, Tumbleweed Connection.

1971 წელს ასევე გამოიცა ელტონის პირველი საკონცერტო დისკი, 17-11-70, რომელშიც შეტანილი იქნა ნიუ იორკში ჩატარებული კონცერტის ჩანაწერი. საგულისხმოა, რომ დისკს დიდი წარმატება ჰქონდა, რასაც დაერთო წინასწარ გამოცემული ბუტლეგის წარმატებაც - ეს უკანასკნელი არალეგალურად გავრცელდა ოფიციალურ რელიზამდე რამდენიმე კვირით ადრე და შეიცავდა ყველა სიმღერას კონცერტიდან (ოფიციალური დისკის ხანგრძლივობაა 40 წთ, ბუტლეგის - 60 წთ).

1972 წელს გამოვიდა ელტონის ერთ-ერთი წარმატებული ალბომი Madman Across the Water. ამ პერიოდიდან ელტონის ბენდი დაკომპლექტდა იმ მუსიკოსებით, რომლებიც დღემდე მუშაობენ მასთან, ხოლო მუსიკოსის სიმღერებში ჩამოყალიბდა მხოლოდ მისთვის დამახასიათებელი ჰარმონიები.

1972 წელს ასევე გამოვიდა კიდევ ერთი სტუდიური დისკი, Honky Chateau, ელტონისათვის პირველი #1 აშშ ალბომი, რომელიც ხუთი კვირის განმავლობაში იმყოფებოდა ჩარტების სათავეში.

1972 წელს ელტონმა სასცენო სახელად საბოლოოდ აიღო ელტონ ჰერკულეს ჯონი. ამავე პერიოდში მან შეიძინა მცირე სახლი ლონდონის გარე უბანში.

1973 წელს ელტონმა და მისმა მეგობრებმა გახსნეს ხმისჩამწერი კომპანია Rocket Records, რომელიც მიზნად ისახავდა ახალგაზრდა მუსიკოსების დახმარებას. იმავე წლის წარმატებული სტუდიური დისკების Don't Shoot Me I'm Only the Piano Player და Goodbye Yellow Brick Road გამოცემის შემდეგ ელტონმა მცირე ხნით დატოვა სასცენო მოღვაწეობა და დაიწყო კომპანიაში Rocket Records შემოსული სადემონსტრაციო ფირების მოსმენა და დამწყები მუსიკოსების მიღება.

1974 წელს მან შემდეგი ალბომი, Caribou წარმოადგინა. მიუხედავად წარმატებული სინგლის ჰიტისა The Bitch is Back, მას არ ხვდა წილად წინა ალბომების წარმატება. პარალელურად, ელტონმა შეიძინა უოტფორდის საფეხბურთო კლუბი და თავად გახდა მისი პრეზიდენტი. მან ასევე გამართა ამ გუნდის მხარდამჭერი წარმატებული კონცერტი. მცირე პერიოდის განმავლობაში ელტონი ასევე მსახიობიც იყო - 1975 წელს მან ითამაშა კენ რასელის როკ-ოპერაში ტომი.

ჯონ ლენონი და ელტონ ჯონი

ამავე პერიოდში მან დაუკრა ჯონ ლენონის რამდენიმე სიმღერაში, რამაც საკუთარი კვალი დატოვა ელტონის შემოქმედებაზე. იგი არასოდეს უარყოფაბითლზის მუსიკისადმი სიმპატიებს, ახლა კი რამდენიმე სიმღერის საკუთარი ვერსიაც ჩაწერა. პირველ რიგში, აღსანიშნავია ელტონის Lucy in the Sky with Diamonds და ლენონის სოლო-სიმღერა One Day at a Time. ლენონის ალბომის ჩაწერისას მან დაუკრა სიმღერაში Whatever Gets You Thru The Night. ამავე წელს ელტონმა შეიძინა სახლი ბერკშირის საგრაფოში და რამდენიმე სახლი - ლოს ანჯელესში, ასევე თვითმფრინავი საკონცერტო მოგზაურობისათვის.

1975 წელს გამოვიდა ელტონის მორიგი სტუდიური ალბომი Captain Fantastic and the Brown Dirt Cowboy, რომელიც ავტობიოგრაფიულ ელემენტებს შეიცავს.

შემდეგი ალბომი, Rock of the Westies ავტომატურად მოხვდა წარმატების ჩარტებში, თუმცა კრიტიკოსებმა და მოყვარულებმა ნაკლებად მოიწონეს მასში შეტანილი მასალა. ელტონის კომერციულ წარმატებას ხელს უწყობდა მხოლოდ მისი სასცენო იმიჯი. კონცერტებისას იგი ხშირად იცვლიდა კოსტიუმებს, გამოდიოდა სხვადასხვა უცნაური სახით - ატარებდა ბუმბულებს, დონალ დაკის, მშვიდობის ქანდაკებისა თუ მოცარტის ჩაცმულობას (სხვადასხვა წლებში).

1975 წელს, კლუბში ტრუბადური გამართული კონცერტი ხუთი წლის თავზე მან ამავე კლუბში გამართა ორი საიუბილეო კონცერტი.

1976 წელს გამოვიდა საკონცერტო ალბომი Here and There, რომელშიც შეტანილი იქნა შემდგომში ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული სიმღერა Sorry Seems to Be the Hardest Word. იმავე წელს გამოვიდა Don't Go Breaking My Heart, რომელიც იქცა ელტონის ერთ-ერთ ცნობილ ნომრად.

იმავე წელს, ჟურნალში როლინგ სტოუნი ელტონმა პირველად ისაუბრა თავის ბისექსუალურ ორიენტაციაზე, რამაც დიდი სკანდალი გამოიწვია.

1977 წელს ელტონმა დროებით დატოვა მუსიკალური სცენა, ბერნი ტოპინმა კი დაიწყო სხვა მუსიკოსებთან თანამშრომლობა. ბევრი ადამიანი თვლიდა, რომ ეს გამოიწვია ელტონის გულახდილმა ინტერვიუმ როლინგ სტოუნში.

ამ პერიოდიდან ელტონი უშვებდა მხოლოდ ერთ ალბომს წელიწადში და არა ორს, როგორც ეს ადრე იყო. პირველი ამ ალბომებიდან, 1978 წლის A Single Man შეიცავდა რამდენიმე სიმღერას, რომელიც გამოვიდა სინგლების სახითაც, მაგრამ არც ერთი არ მოხვედრილა საუკეთესო სიმღერების 20ეულში. 1979 წელს ელტონი კონცერტებით ჩავიდა საბშოთა კავშირში. შემდეგ გამოვიდა მისი ალბომი Victim of Love. მასში შეტანილი სიმღერები დისკოს ელფერს უფრო ატარებდნენ, მაგრამ მიუხედავად ამ პერიოდში დისკოს წარმატებისა, ალბომი ნაკლებად პოპულარული იყო.